Życie kołem się toczy…

W dniu 09.11. 2017 roku, z okazji 70-lecia Szkoły, w bibliotece szkolnej, gościliśmy  pana Witolda Diuga, najdłużej pracującego nauczyciela, z ponad 40 – letnim stażem. 11 lat urzędujący wicedyrektor tejże szkoły.  Instruktor i wykładowca nauki jazdy, były prezes związków zawodowych ZNP w Bytowie. Pan Witek w rozmowie z uczniami klasy III LO, oświadczył, że wcale nie miał ochoty zostać nauczycielem. „Tak po prostu wyszło” – jak mówił. Jego droga kształcenia nie była oczywista i przewidywalna.

Do Technikum Samochodowego, jako 14 latek trafił do Gdańska. Po ukończeniu Technikum wraca do rodzinnego miasta, gdzie podejmuje pierwszą pracę jako kierownik transportu w Zakładzie Energetycznym. W 1965 roku przyjmuje pracę jako nauczyciel w Zasadniczej Szkole Zawodowej, i towarzyszy mu odczucie, że jest na właściwym miejscu. Uczył przedmiotów zawodowych, ale jeżeli zaistniała potrzeba prowadził zajęcia np. z języka polskiego, rosyjskiego. Na pytanie „Jacy kiedyś byli uczniowie?”, odpowiada- pomysłowi, chociaż nie posiadali tyle swobody, co dzisiejsza młodzież. W latach 60-tych młodzież mogła „przebywać na mieście” do godziny 20-tej. Z rozpoznaniem ucznia nie było problemu, ponieważ każdy nosił tarczę na ramieniu. Nie zabrakło pytania o zainteresowania, w których na I- szym miejscu wskazał miłość do starych samochodów. Wielkie uczucia żywi też do naszych braci mniejszych – zwierząt i ptaków. Optymizm i chęć doświadczania czegoś nowego i nieodłączny humor , tak w wielkim skrócie można by scharakteryzować postać Pana Witka, którego motto życiowe w tym miejscu przytaczamy:,, Najważniejsze w życiu jest to, żeby robić, co się lubi, żeby każdy kolejny dzień napawał radością i poczuciem wypełnionej misji, zwłaszcza w zawodzie nauczycielskim. Życie jest ciekawe, nie wiadomo, czym nas może zaskoczyć. Ale przeznaczeniu warto dopomóc… Nie wolno przespać życia, trzeba je mocno chwycić za rogi i nie dać się zrzucić z siodła”. Rozmowa z tak ciekawym rozmówcą trwała długo, ale i tak za krótko aby przekazać wiedzę , którą Pan Witek posiada na temat naszej szkoły. Młodzież uraczona opowieściami, z lekkim niedosytem informacji z wdziękiem podziękowała rozmówcy, licząc na następne ciekawe spotkanie.